Wij mensen houden van duidelijkheid. Als de nieuwe visie klaar is, wordt gezegd: nú gaat de verandering van start. Op 1 september zeggen we: de meteorologische herfst is begonnen. We houden van heldere momenten en labels die we gebruiken om afspraken te maken en elkaar te begrijpen.
De echte wereld werkt helaas niet zo. Die houdt zich niet aan labels, maar doet verschillende dingen door elkaar heen. Zo kan het in de zomer onstuimig en koud zijn, en in de herfst heerlijk weer. Bij de start van een nieuw verandertraject zijn er voorlopers die aan de slag gaan, mensen die de kat uit de boom kijken, en anderen die tegen roeien. En dat is precies wat het zo onduidelijk maakt. Want we hadden een label geplakt, maar niemand herkent het.
Wij mensen hebben daar een oplossing voor. Semantiek. Ja, maar de astrologische herfst begint pas rond 23 september. Prima, maar ook dat beïnvloedt de natuur op geen enkele manier. Of: maar we waren eigenlijk al lang begonnen (tegen mensen die vertellen dat de visie niets nieuws meldt). Of andersom: we moeten de visie natuurlijk wel eerst nog uitwerken (tegen mensen die nog vragen hebben). En zo vertellen we iedereen wat ‘ie wil horen, en is het ‘samen’ nergens te bekennen.
De oplossing ligt in de onderstroom. Die vindt plaats in de echt wereld, en daar zie je waar nog werk aan de winkel is, en waar het best wel loopt. Dan zie je ook dat een verandering nooit één ding is, maar verschillende betekenissen heeft op verschillende plekken. Verandering kent daarom verschillende snelheden, verschillende belangen en verschillende kansen. Dat is de reden waarom een verandering nooit van de grond komt als de hele organisatie één keer bij elkaar wordt gehaald op een heidag. Daar loopt iedereen aan het eind van de dag naar buiten met het beeld: oké, nu zijn we geïnformeerd. Benieuwd wie er nu iets gaat doen…
