Hoewel we er niet bij waren, weten we één ding zeker: het bruidsfeest van kroonprins Lodewijk van Beieren en prinses Theresia van Saksen-Hildburghausen op 12 oktober 1810 in München, was ongekend goed. Het duurde vijf dagen en heel München werd betrokken in de feestelijkheden, met paardenraces, spelen, muziek en volop eten en drinken.
De boeren in de regio bedachten dat ze elk jaar wel zo’n Oktoberfest wilden, al was het maar omdat de timing perfect was. De oogsten waren binnen, het uitrusten kon beginnen. De laatste biervoorraad van het seizoen werd aangebroken. Een mooie gelegenheid om mensen bij elkaar te brengen en samen te genieten van de lokale, Beierse producten en tradities.
Bezoekers kwamen van steeds verder – inmiddels van over de hele wereld. Zo betekent het Oktoberfest vandaag de dag een forse impuls voor de handel en het toerisme.
Omdat zo’n lucratief (en gezellig) voorbeeld goed doet volgen, kwamen er Oktoberfesten in andere landen. De grootste: Sittard. Toevallig mijn geboorteplaats en de stad waar een groot deel van mijn familie nog steeds woont. Begonnen in 2003, toen een paar middenstanders een plan bedachten om de kermis nieuw leven in te blazen, en inmiddels uitgegroeid tot een traditie op zich. Compleet met dirndls en lederhosen, muziek, eten en bier… Heel veel bier.
En zo kwam het, dat één huwelijk en één paardenrace uitgroeiden tot het grootste volksfeest ter wereld. Zie daar het stappenplan van organische verandering. Daar waar energie zit, groeit iets.
