Een tijdje geleden besloot ik een rommelkamer in huis om te bouwen tot werkkamer. Ik was die rommel op de eettafel beu.
Maar eerlijk is eerlijk: ik zag ertegenop. Het werk liep gewoon door, mijn hoofd zat vol en het vooruitzicht van sjouwen, sorteren en wegdoen voelde als… te veel. En dus bleef de kamer zoals hij was.
Toen moest ik denken aan Microhabits van Adam Grant. Grote doelen bereik je niet met grote sprongen, zegt hij. Wel met kleine, consistente stappen.
En toen viel het kwartje. Ik hoefde niet te wachten tot ik tijd en rust had. Ik kon ook vandaag beginnen. Met één doos. Eén stapeltje boeken. Eén kleine handeling.
Ik vertel je zo hoe dat afliep…
…maar belangrijker is wat dit principe betekent voor écht grote projecten. Zoals die missie die jij voelt. Die soms overweldigend is. Of eenzaam.
Micro-impact als brug tussen droom en realiteit
Grote doelen in één keer willen aanpakken, werkt vaak verlammend. Niet omdat je doelen onhaalbaar zijn, maar omdat ze te groot zijn om vandaag vast te pakken. Het gevolg? Uitstel, twijfel en langzaam weglekkende energie.
Microhabits zijn de oplossing. Het zijn kleine stappen die je dagelijks of wekelijks zet richting je grotere doel. Ze veranderen niet meteen de wereld, maar wel je ervaring van vooruitgang. Na één dag heb je iets gedaan. Na een week zeven dingen. Na een maand dertig. Zo ontstaat motivatie.
De valkuil van grote idealen
Mensen met een grote missie zijn vaak hun eigen strengste criticus. Ze zien haarscherp waar ze naartoe willen, en minstens zo scherp hoe ver ze daar nog vandaan zijn. Daarbovenop komen de stemmen van buitenaf: Is dit al niet eens geprobeerd? Voor wie doe je dit eigenlijk? Moet dit nu? We hebben het druk.
Als missiegedreven veranderaar kun je je daardoor eenzaam voelen. Je ziet wat anderen (nog) niet zien en hebt zin om vooruit te gaan. Dat vraagt veel innerlijke energie, die je uit jezelf moet zien te halen. Precies daarom is het zo slim om je missie op te knippen in haalbare stappen.
We weten dit allemaal. En toch vergeten we het steeds opnieuw. Maar Rome werd niet in één dag gebouwd, en jouw missie ook niet.
Vooruitgang begint zelden spectaculair. Ze begint met helderheid over:
- je missie
- wat daarin écht belangrijk is
- wat je niet meer zelf hoeft te dragen
- welke kleine stap vandaag het verschil kan maken
Niet alles hoeft tegelijk. Maar wat je vandaag doet, doe je met aandacht.
Terug naar die werkkamer…
Toen ik het principe van micro-impact toepaste, kreeg ik letterlijk en figuurlijk lucht. De stress nam af. Ik zag weer perspectief. Elke keer dat ik de trap opliep, deed ik één klusje. Ik deed spullen weg, of ruimde dagelijks vijf boeken op die ik tijdens mijn wandeling in buurtbibliotheekjes zette. Daarna waste ik het raam, een dag later ruimde ik het bureau op, en weer een dag later boende ik de vloer.
En wat denk je? Elke kleine stap gaf energie. Soms zelfs zoveel dat ik er nog één extra deed. Binnen anderhalve week was de kamer leeg, schoongemaakt én ingericht. En nu zit ik hier. Deze blog te schrijven. Aan mijn bureau.
Sindsdien gebruik ik dit principe ook in mijn werk. Ik heb grote dromen, die niet in één maand gerealiseerd zijn. Maar ik zorg altijd voor helderheid, inzicht en overzicht, en voor een praktisch plan waarmee ik mijn dromen stap voor stap dichterbij breng.
Ik help er ook andere missiegedreven veranderaars mee. Met een perspectiefwissel, een strategiesessie voor meer helderheid, of een kort co-creatietraject om meteen kansen te kunnen verzilveren. Alles begint bij helderheid, en één actie. Zodra anderen jou zien bewegen, kunnen ze aanhaken. Dat lukt niet als je blijft overdenken en energie verliest aan de omvang van je opgave.
Jouw missie verdient beweging – geen perfect plan.
