Al mijn gedachten verdwijnen als ik na een uur rijden in het vlakke, lege landschap opeens een gigantische roodgekleurde berg zie opdoemen. De enorme schoonheid overvalt me. Op de eerste de beste parkeergelegenheid langs de State Route 179 móét ik gewoon uitstappen om het uitzicht in me op te nemen. De droge, hete lucht slaat me in het gezicht: het is 41 graden. Toch kom ik tot rust, na een lange reis, midden op deze parkeerplaats in niemandsland. Ik hoef even nergens anders te zijn.
Ik wilde al jaren naar Sedona; een klein dorpje in het Red Rocks natuurgebied in Arizona waar de energie bijzonder hoog schijnt te zijn. Het trekt jaarlijks een paar honderdduizend toeristen die er graag komen wandelen. Via de manager van het hotel ontmoet ik wandelgids annex spiritueel coach Gregory, met wie ik de stoffige, met rood zand bedekte wandelpaden door de bergen ga bedwingen. We keuvelen honderduit over het leven, ons werk en onze dromen. Ik vertel over de periode dat het leven me een enorme schop onder mijn kont gaf, en hoe ik daarna sterker en geïnspireerder terugkwam en plannen maakte voor een bedrijf op het gebied van transformatie.
Mijn ervaring leert me dat het struikelblok grotendeels hetzelfde is, of het nou gaat om een persoonlijke transformatie of de verandering van een organisatie. Wij mensen willen controle en we hebben de vreemde overtuiging dat we heel hard moeten werken of iets buitengewoons moeten bijdragen om gezien te worden. Maar waar verandering écht nodig is, zie je de eerstvolgende stap soms nog niet. Heel even niets doen en uitzoomen werkt dan beter dan een hogere versnelling.
“Klopt, maar het is lastig om in de relaxmodus te komen als je iets niet weet,” zegt Gregory. “Dat is compleet contra-intuïtief aan wat je wilt doen. Maar het móet toch,” lacht hij, “want daar zit de oplossing. Even afwachten, stil worden en niet doen geeft ruimte. Dan komt de vervolgstap vanuit een dieper weten. Het is een veel vrouwelijkere aanpak, bij gebrek aan een beter woord.” Even later, als we aan de cappuccino zitten, voegt hij toe: “O ja, en weet je wat ik ook denk… je moet gewoon elke dag iets nieuws proberen. Dat doorbreekt je bestaande patronen en het maakt je kwetsbaarder en zachter. Echt het perfecte tegengif voor teveel actie en stress. Neem nooit zo maar aan dat je iets wel kent, of dat je al weet wat er gaat gebeuren. Observeer gewoon en laat je eens verrassen.”
Ik vind het mooi wat hij zegt, maar die kunst van het niet doen of elke dag iets nieuws proberen is nog niet zo makkelijk. Dat gezegd; hoe eenvoudig het ook gewoon kan zijn, lees ik een dag later op de gevel van een ander koffietentje:
“THAT’S WHAT I CALL THE PRACTICING OF DIVINE FEMININITY: CHOOSE A DIFFERENT COFFEE EVERY DAY.”
Een prima plan! Je moet ergens beginnen en verandering niet meteen te groot willen maken. Doe mij vandaag maar een Pumpkin Spice Latte. Ik ben aan het transformeren.
