Precies halverwege mijn veertigste levensjaar ging alles op z’n kop. Een intensieve periode die me nog steeds bezighoudt, want het was best even spannend. Maar hé, ik ben er nog, en al zeven jaar kerngezond. Hoe snel gaat de tijd…
Na lang twijfelen schreef ik een boek over mijn ervaringen, want ja, dat doet iemand die graag wil schrijven nou eenmaal. Geen kankerboek hoor, maak je geen zorgen, maar een boek over voluit leven. Over mijn persoonlijke groei en de spirituele ontwikkeling die op gang kwamen op het diepste punt dat ik ooit bereikte. Deze week kreeg ik te horen dat mijn boek dit jaar wordt uitgegeven. Ik ben een dankbaar mens.
Mijn vader Pim, die we sinds afgelopen jaar moeten missen, heeft het eerste concept nog gelezen. Wat was hij trots. Voor hem en alle anderen die met deze ziekte te maken kregen en krijgen, blijven we ons richten op oplossingen.
